In december 1919 verwelkomde Engeland zijn eerste vrouwelijke parlementslid. Met een scherpe tong en veel onverschrokkenheid zette Lady Astor zich in voor vrouwen- en kinderrechten en schopte ze tegen menig mannenscheen. Haar echtgenoot liet zich ooit ontvallen: “Wanneer ik met Nancy trouwde, hing ik mijn wagentje aan een ster. Wanneer ze het parlement betrad, ontdekte ik dat ik mijn wagentje aan een soort V2-raket had gehangen.”

Lady Astor wordt vaak in één adem uitgesproken met Winston Churchill, en dan vaak met de verwijzing naar de denigrerende quote waarin ze uitroept: “Sir, u bent dronken!”, en Churchil antwoordt: “Ja, maar u bent lelijk. En morgen zal ik nuchter zijn en u nog steeds lelijk.” Dit is echter de dame oneer aandoen: mogelijk hebben de uitspraken nooit plaatsgevonden en bovendien genoot Lady Astor voor de Tweede Wereldoorlog veel meer bekendheid dan Winston Churchill.

Gibson Girl

Nancy Witcher Astor, in 1879 geboren als Nancy Witcher Langhorne, was één van de vier dochters van een rijke Amerikaanse spoorwegmagnaat. De Langhorne sisters groeiden op in een uitgestrekt buitendomein in Virginia waar ze leerden paardrijden als amazones en braken met de traditionele rollen die de high society hen oplegde. Ze verzilverden hun faam door celebrity-huwelijken te sluiten. Zus Irene werd als echtgenote van tekenaar Charles Gibson beroemd als de ultieme ‘Gibson Girl’. Zijn afbeeldingen van vrouwen met wespentailles, weelderige boezems en een dunne hals werden immens populair als het symbool van de ‘nieuwe vrouw’ aan het begin van de 20ste eeuw. De Gibson Girl stond voor ontplooiing, vooruitgang en onafhankelijkheid.

Power couples

Nancy en Phyllis scheidden beiden van hun eerste man en trokken naar Engeland waar Phyllis een intellectueel,  de ‘meest intelligente man van het Rijk’, wist te strikken en Nancy trouwde met de rijkste: Waldorf Astor, nadien ook lid van het Britse Lagerhuis voor de Conservatieve Partij en burggraaf.

De bruid van Waldorf Astor nam echter geen genoegen met een leven als gastvrouw op dure feestjes. Wanneer haar man naar het Hogerhuis verhuisde, besloot Nancy zich kandidaat te stellen voor de vrijgekomen plaats in het Lagerhuis. Tijdens haar verkiezingscampagne gebruikte ze slogans als: ‘Vote for Lady Astor and your children will weigh more’ en ‘If you want a party hack, don’t elect me’. Ze werd verkozen, als eerste vrouw in het Britse parlement ooit.

Feministe

Lady Astor bleek een politiek natuurtalent te zijn, haar gevatheid sloeg de mannelijke parlementsleden met verstomming. Ze profileerde zich als feministe en nam het vooral op voor vrouwenrechten en kinderbescherming. Ook benadrukte ze het belang van vrouwelijke vertegenwoordiging in de politiek: “Ook al hou ik nog zoveel van jullie, mannen, jullie hebben een verschrikkelijk rommeltje van de wereld gemaakt zonder ons”.

Weg geëffend

Haar politieke ster taande echter naarmate ze harder van leer trok, onder andere tegen alcohol. Tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog besliste de Partij dat Lady Astors tijd erop zat. Haar verwezenlijkingen blijven beperkt – de belangrijkste was het optrekken van de minimumleeftijd voor alcoholgebruik van 14 naar 18 jaar – maar ze effende ontegensprekelijk de weg voor vrouwen in de politiek.