Een werkjaar van een vrouw zou twee maanden eerder moeten eindigen dan dat van een man. Tenminste als je hun lonen vergelijkt. Want waar mannen momenteel nog twee salarissen te gaan hebben tot hun eindejaarspremie, houdt het voor vrouwen vandaag al op: vanaf 31 oktober werken ze gratis en voor niets.
Vrouwen zouden twee maanden per jaar minder moeten werken, tot die conclusie kom je als je de jaarlonen van Europese werknemers naast elkaar legt. Een vrouw verdient nog altijd 16% minder (in België zelfs 20% minder) dan een man, waardoor ze 16% van het jaar in feite onbetaald werk verricht. Vanaf 31 oktober dus, tot het einde van het jaar.
Unequal Pay Day, noemen de progressieve vrouwenbeweging zij-kant en de Europese PES Women deze dag. In tegenstelling tot Equal Pay Day, de dag tot wanneer vrouwen moeten doorwerken in het nieuwe jaar om hetzelfde jaarloon als mannen te vergaren, symboliseert Unequal Pay Day de dag vanaf wanneer vrouwen ‘in het rood’ gaan.
Equal Pay Day is met spraakmakende spots en stationsacties de core-campagne van zij-kant, op Unequal Pay Day wordt vooral (virtueel) gestaakt. Zo zal iedereen die zij-kant of haar Europese zusterorganisaties vandaag mailt, een out of office-bericht krijgen met de boodschap dat alle vrouwen op de werkvloer afwezig zullen zijn tot het einde van het jaar. Dringende vragen mogen doorgestuurd worden naar één van de mannelijke collega’s, die wel nog worden doorbetaald.
Een tweede campagne is nodig: de nieuwste cijfers van de FOD Economie tonen aan dat er in België nog steeds een loonkloof bestaat van 20%, en er dus geen enkele vooruitgang wordt geboekt. Nochtans verdienen vrouwen en mannen aan de start van hun carrière heel vaak ongeveer evenveel, zo blijkt uit het loonkloofrapport 2017 van het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen. Of vrouwen verdienen zelfs meer, want er studeren meer meisjes af dan jongens.
Waar loopt het dan mis? Onlangs bleek uit een onderzoek van Hay Group bij 8,78 miljoen werknemers in 25.000 bedrijven wereldwijd dat, wanneer vrouwen en mannen exact dezelfde functie hebben in hetzelfde bedrijf, de loonkloof plots zo goed als verdwenen is. Hét grote probleem is echter dat vrouwen en mannen net niét hetzelfde werk doen.
Zo werkte volgens de FOD Economie bijna de helft (45%) van de vrouwelijke loontrekkenden in de privésector in 2016 deeltijds , tegenover slechts 11% van de mannen. Eigen keuze? Toch niet. Amper 9% van deze deeltijds werkende vrouwen gaf aan geen voltijdse job te wensen. Maar liefst de helft verwees naar de moeilijke combinatie tussen werk en privéleven. Vooral de zorg voor kinderen of andere afhankelijke personen houdt vrouwen thuis (24%), bij mannen speelt dit veel minder (slechts 8% van de deeltijds werkende mannen gaf dit als reden op).
Rolpatronen blijken dus hardnekkige beestjes. Maar eerlijk is eerlijk: steeds meer jonge vaders nemen hun deel van de verantwoordelijkheid en schroeven hun werkritme terug. Toch blijven zij de eenzame pioniers: volgens de RVA maakten vrouwen in 2016 nog steeds 70% uit van de mensen met ouderschapsverlof.
Vrouwen zijn bovendien oververtegenwoordigd in slecht betalende sectoren. Een werknemer in een kinderdagverblijf ontvangt een brutomaandloon dat 33% lager ligt dan het nationale gemiddelde, dat van een werknemer in de petrochemische nijverheid ligt 52% boven dat gemiddelde (FOD Economie, 2014). U mag één keer raden waar het meeste vrouwen werken. En dan is er nog dat glazen plafond. Volgens Hay Group is in gewone administratieve functies vier op de tien werknemers in België een man, in het topmanagement is dat acht op de tien.
Qua equal pay hebben wij Europese vrouwen nog een lange weg te gaan. Ondertussen stoppen we symbolisch met werken op 31 oktober en mogen de mannen onze mails beantwoorden, de telefoons opnemen en het kinderdagverblijf runnen.