zij-kant voorzitter Inga Verhaert en nationaal secretaris Vera Claes zijn fan van de Red Flames. In een opinie op De Morgen wijzen ze op de loonkloof in de sport.

“Ongeacht of we de finale halen of er na de eerste ronde uit liggen, niets is geforceerd. Dat is onze kracht. Niemand heeft staan roepen: we willen meer supporters. Alles is spontaan gegroeid,” zegt bondscoach Ives Serneels Deze week staan de Red Flames in de schijnwerpers voor hun eerste EK. De drie groepswedstrijden worden live op Eén uitgezonden, een doorbraak van jewelste. Na Denemarken en Noorwegen (donderdag) volgt de topper tegen Nederland, komende maandag in Tilburg. Rode Vlammen als we zelf zijn, zitten we tegen dan in de tribune in plaats van voor ons tv-scherm. Een beetje supporter wapent zich dan ook met vlag en toeter om dat oranje geweld te trotseren. Dat lukt nog, maar een truitje met Willaert of Courtois op de achterkant vinden we niet in de webshop. Het illustreert de situatie van het vrouwenvoetbal. Media doen (eindelijk) verdienstelijke inspanningen, maar de acceptatie van vrouwenvoetbal is een ezelsdracht van jaren, zoals Hugo Camps (DM, 13/7) het noemt.

Nog niet zo lang geleden gaven sponsors geen bal om vrouwenvoetbal. En dus liet het publiek het ook afweten. Het gebrek aan aandacht is voor vele vrouwensporten nog altijd tekenend. Behalve tennis, turnen en beachvolleybal – niet toevallig sporten waarbij de kleding minimaal is – worden veel sportdisciplines nog te veel als een mannenzaak gezien. “Het zwakke geslacht”, zei tenniskampioen Bobby Riggs begin jaren 70 schamper toen hij Billie Jean King aan het werk zag bij de vrouwen. De twaalfvoudige grandslamwinnares daagde Riggs vervolgens uit tot een battle of the sexes, die ze grandioos won. De male chauvinist pigs dropen af, maar dat belette hen niet om voetballende of basketballende vrouwen nog steeds niet voor vol aan te zien. Toegegeven, in 40 jaar is een weg afgelegd, maar we zijn er nog lang niet. Zo liet John McEnroe zich in de aanloop naar Wimbledon ontvallen dat Serena Williams niet eens in de top 700 zou staan bij de mannen. Tot daar het respect.

Dat gebrek aan waardering vertaalt zich in ongelijke lonen. Want weinig respect, betekent weinig aandacht, betekent geen kijkers, geen sponsors en geen tv-gelden. De aandacht voor het vrouwenvoetbal is vandaag toegenomen – volgens sommigen zelfs buiten proportie – maar de verloning is niet in verhouding.  Volgens een reportage van Sporza en Koppen is het prijzengeld op de grandslamtoernooien precies dankzij de strijd van Billie Jean King gelijk voor vrouwen en mannen, al heeft ze er tot 2007 op moeten wachten. Andere sportsters zijn slechter af. De cijfers spreken boekdelen. Zo mag een Tour-winnares amper 5% mee naar huis nemen van wat (wellicht) Chris Froome komende zondag opstrijkt. Dichterbij huis krijgt onze eigenste topbasketbalster Ann Wauters voor een overwinning 0,15% van wat NBA-kampioen LeBron James  binnenhaalt. Voor haar wereldtitel kreeg bokstalent Delfine Persoon 0,016% van Floyd Mayweathers prijzengeld.

Over de exorbitante bedragen in de sport kun je een apart debat voeren. Dat is hier het punt niet. Het punt is dat er van equal pay anno 2017 in de verste verte nog altijd geen sprake is. Persoon is overdag aan de slag bij de spoorwegpolitie. Volgens de afscheidnemende Red Flame Imke Courtois, verdedigster bij Standard, is dit voor voetbalsters niet anders. Ook Courtois kan pas trainen na de werkuren. Tessa Wullaert bevestigt in diverse interviews dat geen enkele voetbalvrouw in ons land van haar sport kan leven. De vergoedingen liggen soms lager dan die van mannelijke spelers uit vierde provinciale.  Ter vergelijking: Rode Duivel Kevin De Bruyne verdient 19.000 euro per dag. Het wordt tijd dat onze voetballende vrouwen na de publieke erkenning ook het loon krijgen waar ze recht op hebben. Voor die vele uren zweet, bloed en tranen op training om elke dag beter te worden – op het grasveld of in de sporthal – is het hoog tijd dat daar iets tegenover staat: een inkomen waar ze een carrière mee kunnen uitbouwen. “Ik hoef geen gele Lamborghini”, zegt Courtois daarover in Humo, “maar ook voetbalsters zouden moeten kunnen leven van hun sport.” Gelijk heeft ze. In een naar gendergelijkheid strevende samenleving lijkt ons dat een evidentie. Maar helaas is het dat voor velen nog lang niet.

Lees hier de opinie op De Morgen: https://www.demorgen.be/opinie/onze-voetballende-vrouwen-verdienen-meer-b71afbca/