Abortus kan in ons land tot twaalf weken zwangerschap. Sp.a wil dat nu optrekken tot twintig weken. Ook zij-kant vroeg vorig jaar, naar aanleiding van de 25ste verjaardag van deze wet, reeds om een uitbreiding van deze termijn. 

Sp.a-kamerleden Karin Jiroflée en Monica De Coninck dienden een resolutie in om abortus tot twintig weken mogelijk te maken. In De Standaard liet Karin Jiroflée optekenen: “De Belgische abortuscentra mogen die vrouwen wel naar Nederland doorverwijzen, maar in eigen land is de ingreep niet toegestaan. Voor de abortus in Nederland krijgen vrouwen trouwens ook geen enkele tussenkomst. Zij betalen er de volle pot, van 600 tot  900 euro.” Verder benadrukt het kamerlid dat er geen enkele medische reden is om de grens op twaalf weken te houden.

Noodsituatie

Ter gelegenheid van de 25ste verjaardag van de wet, op 3 april 2015, vroeg zij-kant eveneens een uitbreiding van deze termijn. Wie ongewenst zwanger is en om een of andere reden echt geen uitweg ziet, moet immers geholpen worden. Geen enkele vrouw beëindigt haar zwangerschap voor haar plezier. Maar soms is abortus het enige alternatief, vandaar ook de term ‘noodsituatie’ in de wet. Wat een noodsituatie is, beslist elke vrouw voor zichzelf.

Abortus na twaalf weken kan echter enkel om een medische reden. Wie geen medische maar wel een andere reden heeft om de zwangerschap af te breken, wordt doorverwezen naar het buitenland. Dat is hypocriet, maar ook gevaarlijk. De vrouwen die door deze restrictie uit de boot vallen, behoren immers meestal tot de meest kwetsbare groepen: zij die psychologische problemen hebben, geen vangnet hebben, druk van buitenaf ervaren om de baby te houden, minderjarig zijn…  Deze vrouwen hebben abortus nog het meeste nodig.

Bedenktijd

Ook vragen de kamerleden in hun resolutie om de bedenktijd van zes dagen te beperken. Karin Jiroflée: “Nu mag er geen abortus worden uitgevoerd binnen de zes dagen na de eerste consultatie. Dat is psychologisch zeer belastend, en als je dicht tegen de grens van twaalf weken zit, loop je het risico om te laat te zijn. Het zou beter zijn om dat te beperken tot 48 uur.” Ook hierbij sluit zij-kant zich aan. In de praktijk gaat het bovendien over meer dan zes dagen: deze termijn gaat pas in na de aanmelding bij een arts en het gesprek met een psycho-sociaal hulpverlener.

Verder wijst zij-kant op de nood aan een doorverwijsplicht. Artsen kunnen immers niet tot abortus verplicht worden, maar de wet vraagt hen evenmin om patiënten door te verwijzen naar erkende abortuscentra.

Resolutie

Op een internationaal colloquium op 3 april 2015 tekende zij-kant een resolutie over de uitbreiding van de wettelijke termijn die door LUNA, IPPF Europe en de koepelorganisatie van abortuscentra in Franstalig België (GACEHPA) overhandigd werd aan minister van Volksgezondheid Maggie De Block. Hierin werd eveneens gevraagd om abortus uit het strafrecht te halen – zoals Leona Detiège reeds voorstelde in 1979 -, om de nationale evaluatiecommissie om te vormen tot een onafhankelijke en wetenschappelijke commissie, neutrale informatie te verstrekken via de informatiekanalen van de overheid en de thema’s ongewilde zwangerschap en abortus onderdeel te maken van het leerplan van medische, paramedische en psychosociale opleidingen.

Op de site van VTM kan je stemmen voor of tegen een uitbreiding van de wettelijke abortustermijn.