Op 28 mei is het Menstrual Health Day. U hoort het goed: over twee weken vieren we onze regels, of tante Rosa, zoals u wil. De dag werd in het leven geroepen om dit donkerrode taboe uit de wereld te helpen, want – spoiler alert – menstrueren is de normaalste zaak van de wereld en maakt vrouwen niet tot hersenloze hormoonbommen.

De kans is klein dat je ’s morgens je collega’s begroet met een stand van zaken over je cyclus. En wie een tampon moet verversen neemt nog liever een volledige handtas of zelfs rugzak mee naar het toilet in plaats van enkel de tampon. Dat ondertussen iedereen wel doorheeft wat er aan de hand is, lijkt volledig bijzaak.

Het komt natuurlijk door die reclames, waar bloed steeds hemelsblauw is en menstruerende vrouwen in witte strings door het leven huppelen. Maar het komt ook doordat vrouwen geconditioneerd zijn om te doen alsof er niets aan de hand is en ze perfect kunnen blijven functioneren in een door mannen vormgegeven – menstruatieloze – samenleving.

Blood coming out of her whatever

Chris Bobel, Amerikaanse professor genderstudies, stelt dat de verkrampte reacties op menstruatiebloed – ook bij vrouwen zelf – minder te maken hebben met het idee dat bloed vuil is dan met het vooroordeel dat het vrouwen tot minder capabele mensen/werknemers/beleidsmakers maakt.

Die degradatie van menstruerende vrouwen tot labiele hystericae blijkt al decennialang een excuus om ze weg te houden van de macht. Amerikaanse president Donald Trump volgt volledig dit misogyne discours wanneer hij zijn nederlaag tegenover journaliste Megyn Kelly toeschrijft aan ‘blood coming out of her whatever’ . En tegenstanders van Hillary Clinton vonden het niet kunnen dat een president belangrijke beslissingen moet nemen als het die tijd van de maand is. Dit zijn drogredenen uiteraard, en niet enkel omdat Hillary Clinton haar ob’tjes waarschijnlijk al lang aan haar dochter heeft doorgegeven. Het is wetenschappelijk bewezen dat er hoegenaamd niets verandert in het vrouwenbrein tijdens de menstruatie.

Betaalde baaldagen

Gelukkig zijn er een aantal initiatieven die de maandstonden erkennen als een normaal onderdeel in het leven van een vrouw, die best voor wat ongemak kunnen en mogen zorgen. Zo wordt in India en Italië gedebatteerd over een aantal dagen betaald menstruatieverlof per maand. Die ‘baaldagen’ zijn reeds een feit in Japan en Zuid-Korea en bij bedrijven Nike en TheCoexist. Deze initiatieven stoten echter ook op protest, omdat ze stereotypering en discriminatie door de werkgever in de hand werken.

Zoals Bieke Purnelle van kenniscentrum Rosa terecht opmerkt in De Morgen:  “Om het nu specifiek over de werkvloer te hebben vind ik dat het debat in het algemeen veel meer opengetrokken moet worden naar wat werkbaar werk is. En daarbij hoort ook het recht op af en toe minder presteren, om welke reden dan ook. Dat is niet gegenderd – mannen hebben ook mindere dagen.”

#Stopperiodshaming

Om het taboe te doorbreken wordt op sociale media ondertussen gelobbyd voor maandstondenemoji’s en verschijnen foto’s van broekjes met menstruatievlekken, al dan niet met de hashtag #stopperiodshaming. De Britse Kiran Gandhi liep drie jaar geleden een marathon terwijl het bloed langs haar benen liep.

Last but not least wordt in vele Europese landen en Amerikaanse staten geijverd voor het afschaffen van de tampontaks: een extra belasting die geheven wordt op producten voor vrouwelijke hygiëne, omdat het zogezegd luxegoederen zijn. Dankzij de jarenlange strijd van zij-kant, waarbij het parlementaire peluche tijdens een guerilla-actie van bloedvlekken werd voorzien,  is deze discriminerende belasting in België vorig jaar eindelijk afgeschaft.

Bron/inspiratie: De Morgen