Een groots project dat dezelfde naam draagt als onze organisatie én op een originele manier de verhalen van straffe vrouwen vertelt, daar moeten we even reclame voor maken. Vanaf morgen loopt in de noordelijke Westhoek ‘De ZIJkant van de oorlog’: tentoonstellingen, theaterwandelingen en verschillende andere evenementen belichten verschillende iconische vrouwen uit de Eerste Wereldoorlog.
De Groote Oorlog was niet uitsluitend een mannelijke aangelegenheid. Vrouwen werden tussen 1914 en 1918 willens nillens betrokken in deze wereldbrand. Misschien niet op het slagveld, maar aan de basis van de samenleving, in de lokale gemeenschappen en gezinnen. Het zijn de vrouwen die tijdens een oorlog de zorg voor de kinderen op zich nemen, die initiatieven nemen om gezondheidsdiensten en onderwijs in stand te houden en die solidariteitsnetwerken opzetten over etnische en culturele grenzen heen. Vrouwen als kracht voor vrede.
In een reeks tentoonstellingen, theaterwandelingen, een speciale editie van het muziekfestival ‘Ten Vrede’ en andere evenementen in de noordelijke Westhoek, belicht het project ‘De ZIJkant van de oorlog’ verschillende iconische vrouwen uit WOI. Aan de hand van persoonlijke verhalen en belevenissen geven we de vrouwen in de Eerste Wereldoorlog een platform en verbinden we hen met vrouwen in huidige conflictsituaties.
Lieve Blancquaert, Joanie de Rijke, Jennie Vanlerberghe en onze eigenste zij-kant-ambassadrice Marleen Temmerman dragen ‘De ZIJkant van de oorlog’ een warm hart toe. Deze straffe dames komen vanuit hun achtergrond of werkervaring met hedendaagse conflictsituaties in aanraking. Ze vertellen hun verhaal tijdens een reeks exclusieve nocturnes in Veurne, Koekelare, Diksmuide en De Panne.
Praktisch
Het programma ‘De ZIJkant van de oorlog’ start op zaterdag 9 april 2016 en loopt t.e.m. zondag 8 januari 2017.
Alle info vind je hier.
Spijtig genoeg, blijkt weeral dat Käthe Kollwitz de enige Duitse vrouw is die aan bod komt. Terwijl het haar zoon was die sneuvelde en zij nooit aan het front was.
En dit niettegenstaande er op Vladslo alleen al 16 vrouwen rusten met elk hun eigen en aangrijpend verhaal. Wat dacht u van een vrouw die sneuvelde op zoek naar het lichaam van haar man temidden in het oorlogsgeweld ?
Vorig jaar in juni werden ze voorgesteld ten dele op een gespecialiseerde wandeling op de begraafplaats.
Misschien toch eens hoog tijd om uit een ander vaatje te tappen net zoals de vele gidsen die over hun eigen voeten vallen om zo sne mogelijk bij die beelden te staan en de rest te vergeten ?