België telde in 2011 15,3 procent armen. Deze armoedecijfers zijn een schande voor ons welvarende land. zij-kant wil tijdens deze Internationale dag tegen armoede de vrouwen in armoede nog eens onder de aandacht brengen.

Verontrustende cijfers

Volgens de recente cijfers leeft 38,5% van de alleenstaande ouders in armoede. Laat dit nu net een groep zijn waarin vrouwen oververtegenwoordigd zijn. Uit een studie door het Steunpunt Gelijke kansenbeleid bleek in 2008 dat vier vijfde van de alleenstaande ouders een vrouw was.

Ook 65-plussers kennen met 20,2% een hoog risico, al is hun situatie sinds 2006 lichtjes verbeterd (met 3 procentpunten). Vrouwen bevinden zich in deze categorie eveneens in een kwetsbare situatie: hun pensioen ligt gemiddeld zo’n 23% lager dan dat van een man. Het gemiddelde pensioen van vrouwelijke ex-werknemers en ex-zelfstandigen ligt zelfs onder de armoedegrens voor alleenstaanden (in 2011 1.000€ per maand). Bij mannen is dit enkel het geval wanneer ze steeds als zelfstandige gewerkt hebben.

Het verbaast ons daarom niet dat vrouwen meer risico op armoede lopen dan mannen. Terwijl een man een armoederisico van 14,6% heeft, maken vrouwen 16,0% kans om in de armoede te belanden.

We stellen verder vast dat werklozen het steeds moeilijker krijgen om rond te komen. 37,8% leeft onder de armoedegrens. Het feit dat de werkloosheidsuitkering vanaf november door de verhoogde degressiviteit in de tijd ver onder de armoedegrens zal duiken, belooft in dat opzicht weinig goeds.

Werken blijkt echter geen garantie om uit de armoede te raken. Onder de werkenden bevinden er zich nog steeds 4,2% in armoede. Cijfers uit 2006 tonen trouwens dat meer werkende vrouwen dan werkende mannen onder de armoedegrens leven. Gezien de geringe afname van de loonkloof tussen vrouwen en mannen, vermoeden we dat vrouwen een groot deel van deze groep blijven vormen.

Vrouwen uit de armoede halen

Onze overheid moet een grotere rol spelen in de bestrijding van armoede onder vrouwen en mannen. Ze zou de werkloosheidsuitkeringen boven de armoedegrens moeten trekken in plaats van ze te verlagen. Ze moet ook meer aandacht hebben voor factoren die ervoor zorgen dat mensen niet kunnen gaan werken, zoals het ontbreken van kinderopvang of van een gepaste opleiding. zij-kant pleit al lang voor een betere balans tussen werk en gezin. Onder andere alleenstaande ouders kunnen dan makkelijker voltijds gaan werken en hun inkomen optrekken.

Daarnaast voerden we in 2011 met onze bonkende bomma’s campagne voor de verhoging van de pensioenen van vrouwen. De overheid trok sinds 2006 de minimumpensioenen op, maar de armoedecijfers tonen dat we nog een lange weg af moeten leggen om armoede onder vrouwelijke gepensioneerden weg te werken.

We vragen daarom de individualisering van de sociale rechten. Het huidige systeem benadeelt vrouwen door hen systematisch als samenwonende partner te beschouwen en bijgevolg een lagere uitkering toe te kennen. In 2007 ontving de gemiddelde vrouw hierdoor maar drie vierde aan sociale uitkeringen van wat de gemiddelde man ontvangt. Willen we vrouwen minder financieel afhankelijk maken, dan moeten we dit veranderen.